അന്ധ വിശ്വാസം
മാമന്റെ മകന്‍ മിലിന്ദ്
മരിച്ചത് യാദൃശ്ചികം .
അജ്ഞാതമായിരുന്നു നിദാനം
മെഡിക്കല്‍ സയന്‍സിനും .
മരിപ്പിനു ചെന്നയെന്നെ ചൂണ്ടി -
യുച്ചത്തില്‍ കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു മാമി :
''ഇവളാണെന്റെ കുഞ്ഞിനെ കൊന്നത് ;
കൂടോത്രം ചെയ്ത്........''
നിരവധി കണ്ണുകള്‍ ചാട്ടുളിയായി -
യെന്നില്‍ പതിക്കും നേരം
ഞാനോതരിച്ചു നിന്നു പ്രതിമപോലെ....
എന്നിലെ വാക്കുകള്‍ ഉണങ്ങി
ആവിയായ്....
ഇരുട്ട് കാവിമുണ്ടുടുത്ത്
കണ്ണുകള്‍ കൂട്ടി കെട്ടിയവരുടെ
അവര്‍ക്കെന്നെ കാണാനായില്ല .
ഞാനോ ,യുരുകിമണ്‍പലക-
യോട് ചേര്‍ന്നു .
**********************************************
Ezhuth online മാഗസിനില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്
സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് വീണ്ടും
(Courtesy : Google)
സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് ഒരിക്കല്‍
കൂടെ മടങ്ങവേണം ,
പുലരി ചുംബിച്ച് അലിയിച്ച
മഞ്ഞിന്റെ കൈയോട് കൈചേര്‍ത്ത് .
സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് തിരിക്കവേണം
വീണ്ടുമെനിക്ക് ,
മലഞ്ചരിവില്‍ തത്തികളിച്ച
മേഘമുദ്രയും നമ്മള്‍ രണ്ടും ചേര്‍ന്ന് .
സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് മടങ്ങണം വീണ്ടുമെനിക്ക്...
ഈ മനോഹര ജീവിത അവസാനയാത്രയില്‍
തിരികെപോയി ചൊല്ലും ഞാന്‍ :
''എത്ര സുരഭിലമായിരുന്നതെന്നോ.''
സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് ഒരിക്കല്‍
കൂടെ മടങ്ങവേണം ,
പുലരി ചുംബിച്ച് അലിയിച്ച
മഞ്ഞിന്റെ കൈയോട് കൈചേര്‍ത്ത് .
സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് തിരിക്കവേണം
വീണ്ടുമെനിക്ക് ,
മലഞ്ചരിവില്‍ തത്തികളിച്ച
മേഘമുദ്രയും നമ്മള്‍ രണ്ടും ചേര്‍ന്ന് .
സ്വര്‍ഗത്തിലേക്ക് മടങ്ങണം വീണ്ടുമെനിക്ക്...
ഈ മനോഹര ജീവിത അവസാനയാത്രയില്‍
തിരികെപോയി ചൊല്ലും ഞാന്‍ :
''എത്ര സുരഭിലമായിരുന്നതെന്നോ.''
തിരിച്ചറിവ്
(Courtesy : Google )
ചങ്ക് പറിച്ചു -
കാണിച്ചതാണവള്‍ക്ക് .
ചെമ്പരത്തിയല്ലെ,യിതെന്നു
പറഞ്ഞു കളഞ്ഞവള്‍ .
ഒരിക്കല്‍,
മറ്റൊരുവന്റെ വലം കൈയില്‍
തന്റെ ഇടം കൈ മുറുകേ പിടിച്ച്
ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നൂ പോയവള്‍...
ചങ്കിലെ ചെമ്പരത്തിയോ
കാലമെടുത്ത്
ചെവിയില്‍ വെച്ചു തന്നു മെല്ലെ...
അതിനുശേഷമത്രേ,
ജീവിതത്തിന്റെ നിറം
ചെമ്പരത്തിയെന്നു
തിരിച്ചറിഞ്ഞത്.
നിന്നോട് , ചിലത്...
നിന്നോട് ചോദിക്കാതെ-
യാണു ഞാന്‍ പ്രണയിച്ചത്.
പറയാതെയാണു നീ
പടിയിറങ്ങിപോയതും...
(കടപ്പാട് :ഗൂഗിള്‍ ഒണ്ടിക്കാവ്)
നിന്നെ കാത്തു ഞാന്‍ നിന്ന
ഒണ്ടിക്കാവിലെ ആല്‍ മരം
വിരഹത്തിന്റെ മന്ദിപ്പില്‍
പെയ്തലക്കുന്നു...
ആലിലകളില്‍ കാറ്റ്
ശോകഗാനത്തിന്‍
ഇടക്ക വായിക്കുന്നു...
നീ അന്നെനിക്കായ് ചൊല്ലിയ
കവിതയും ,
ഒണ്ടിക്കാവും
ഓര്‍മ്മകല്ലുകള്‍ക്കു കീഴെ
ഞെരുങ്ങുന്ന നേരം
മനസൊരു പാഴ്‌മരുഭൂമിയാകുന്നു.
ഇവിടെയോ ,യിനിയൊരു പ്രണയം
പൂക്കില്ലൊരുനാളും .
പ്രതീക്ഷയുടെ പുല്ലണിഞ്ഞ പാത
കരിഞ്ഞ് മണ്‍പലകയോട്
ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.
കണ്ണുനീരിന്റെ ഒഴുക്കില്‍
വളക്കൂറു്‌ ഒലിച്ചു പോയെ--
ങ്ങോ മറഞ്ഞു.
കാറ്റിലാടുന്നൊരുണക്ക ചില്ല-
മാത്രമവശേഷിക്കുന്നിപ്പോഴും...
ഏകാന്തതയുടെ വാത്മീകത്തിലുള്‍-
വലിഞ്ഞ്
കവിതയെ ഭാണ്ഡത്തിലാക്കി
ഒണ്ടിക്കാവിലെമണ്ണില്‍
നിന്റെ പാദമുദ്ര പതിഞ്ഞിടത്ത്
മുഖം ചായ്ച് ഞാനൊന്നു-
റങ്ങട്ടേ.......?
സഖീ ,
ആകെ ഞാനോ തളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.....
(കടപ്പാട് :ഗൂഗിള്‍ )
യാണു ഞാന്‍ പ്രണയിച്ചത്.
പറയാതെയാണു നീ
പടിയിറങ്ങിപോയതും...
(കടപ്പാട് :ഗൂഗിള്‍ ഒണ്ടിക്കാവ്)
നിന്നെ കാത്തു ഞാന്‍ നിന്ന
ഒണ്ടിക്കാവിലെ ആല്‍ മരം
വിരഹത്തിന്റെ മന്ദിപ്പില്‍
പെയ്തലക്കുന്നു...
ആലിലകളില്‍ കാറ്റ്
ശോകഗാനത്തിന്‍
ഇടക്ക വായിക്കുന്നു...
നീ അന്നെനിക്കായ് ചൊല്ലിയ
കവിതയും ,
ഒണ്ടിക്കാവും
ഓര്‍മ്മകല്ലുകള്‍ക്കു കീഴെ
ഞെരുങ്ങുന്ന നേരം
മനസൊരു പാഴ്‌മരുഭൂമിയാകുന്നു.
ഇവിടെയോ ,യിനിയൊരു പ്രണയം
പൂക്കില്ലൊരുനാളും .
പ്രതീക്ഷയുടെ പുല്ലണിഞ്ഞ പാത
കരിഞ്ഞ് മണ്‍പലകയോട്
ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.
കണ്ണുനീരിന്റെ ഒഴുക്കില്‍
വളക്കൂറു്‌ ഒലിച്ചു പോയെ--
ങ്ങോ മറഞ്ഞു.
കാറ്റിലാടുന്നൊരുണക്ക ചില്ല-
മാത്രമവശേഷിക്കുന്നിപ്പോഴും...
ഏകാന്തതയുടെ വാത്മീകത്തിലുള്‍-
വലിഞ്ഞ്
കവിതയെ ഭാണ്ഡത്തിലാക്കി
ഒണ്ടിക്കാവിലെമണ്ണില്‍
നിന്റെ പാദമുദ്ര പതിഞ്ഞിടത്ത്
മുഖം ചായ്ച് ഞാനൊന്നു-
റങ്ങട്ടേ.......?
സഖീ ,
ആകെ ഞാനോ തളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.....
(കടപ്പാട് :ഗൂഗിള്‍ )
